Op zaal met meerdere kinderen of liever alleen in alle rust..?
Ons meisje lag in haar couveuse op zaal, daar was in totaal plek voor 4 kinderen. Er zijn ook ziekenhuizen die hier één persoonskamers voor hebben. Wat is nou eigenlijk het prettigste?
Het voordeel van op zaal liggen is dat je een band kan creëren met de andere ouders. Je ervaart samen de gevoelens van angst, verdriet en hoop. Je kan elkaar door een dal trekken, er is herkenning en dat geeft steun. Het geeft je een gevoel dat je er niet alleen voor staat. Je begrijpt elkaar en ik lees regelmatig dat er vriendschappen voor de rest van je leven ontstaan wat ook wel logisch is gezien de inpact van deze periode. Verder kan je elkaar tips geven, vertellen wat je gelezen hebt over prematuren en ervaringen uitwisselen over de verpleging, artsen ect.
Het nadeel ervan is dat je dubbel zoveel ziet en dit is niet altijd positief. Je ziet het verdriet van de ouders als het mis gaat, je ziet dat het plotseling mis kan gaan met alle gevolgen van dien. Dit is confronterend, je beseft des ter meer hoe kwetsbaar je kindje is. Ik kan mij ook voorstellen dat er irritaties naar elkaar kunnen ontstaan wat het buidel moment of je moment met je kindje negatief beïnvloed. Misschien heb je wel helemaal geen zin in andere mensen en wil je juist alleen zijn. Ten slotte kan het natuurlijk heel druk en krap worden waardoor je je opgelaten voelt. Ons meisje lag de hele tijd met één buurmeisje maar af en toe kwamen er kortdurend kinderen bij. Dit heeft er onder andere toe geleid dat wij niet konden buidelen met haar omdat er geen plek voor was. Belachelijk natuurlijk! De verpleging vond het ook verschrikkelijk, helaas door de bezuinigingen waren de ruimtes te krap, er was geen rekening met de apparatuur gehouden die natuurlijk noodzakelijk is. Soms werden de couveuses gedraaid zodat er nog een kindje bij kon maar met grote risico’s aangezien er bij problemen niet direct ingegrepen kon worden.
Deze problemen heb je niet wanneer je een één persoonskamer hebt. Buiten de ruime ruimte kan je hier ook vaak blijven slapen bij je kindje of tenminste even liggen naast je kindje. Je kan je meer een gezin voelen, je bent echt samen met je partner en je kindje. Veel meer privacy en rust. Je kindje hoort ook geen alarmen van andere kinderen en heeft hierdoor ook meer rust. Je ervaart en deelt alles uitsluitend met je eigen gezin. De verpleging loopt alleen binnen als er iets bij je kindje moet gebeuren waardoor je minder makkelijk wat kan vragen. Ook zullen ze hierdoor s’ nachts minder vaak bij je kindje binnen lopen wat dan weer minder prettig aanvoelt. Als ze bij haar buurmeisje wat moeten doen en gelijk naar ons meisje kijken wordt er toch vaker een blik op haar gericht wat mij meer rust gaf voor de momenten dat ik er niet kon zijn.
Ik ben heel erg benieuwd hoe dit bij jou kindje was? En hoe heb jij dit ervaren?
