Eén van de grootste en spannendste stappen is het moment dat de monitor uit gaat. Je kanjer is dan definitief losgekoppeld, geen cijfers om op terug te vallen, erg spannend vonden wij. Hoe was dit voor jou / jullie?
Het loskoppelen gebeurt natuurlijk niet van de ene op de andere dag. Je weet maar al te goed welke stappen er zijn en in welke volgorde. In ons geval waren we dus ruim op tijd voorbereid, ik lees wel eens dat het totaal onverwachts komt, dat moet dan vast extra spannend zijn.
Ons meisje laat nog regelmatig dipjes in haar saturatie zien en stopt vaak nog met ademen. Maar omdat ze dit binnen 20 sec zelf hersteld krijgt ze toch groen licht. Echter laat ze in de nacht een diepe dip in haar zuurstofgehalte zien waardoor we opnieuw het protocol in gaan; eerst 48 uur vrij van alarmen zijn.
Tijdens het buidelen blijft de monitor losgekoppeld zodat we leren kijken naar en vertrouwen op, Jazz. Dat ons meisje het zelf kan, we zien dat ze blauwige lippen krijgt maar door te wrijven onder haar voetje kleurt ze bij. Wat was dit schrikken de eerste keren. Maar wat zijn wij blij dat we het op deze manier aangepakt hadden, hierdoor groeide het vertrouwen in haar conditie.
De dag dat de monitor definitief stopt was een bijzondere dag. Het is feest, weer een paar draden minder maar ook heel spannend. Zal het goed blijven gaan? Kijken ze wel vaak genoeg bij haar? Wat als…
Tijdens het badderen halen we de plakkers van je borst en kleden we je aan. Vreemd om je na al die weken niet meer aan te hoeven sluiten. Wat een heerlijkheid voor je huid, die kan nu eindelijk herstellen want jij hebt helaas net als je mama een gevoelige huid. Wat hebben we de eerste dag vaak naar dat lege zwarte scherm staan staren, haha, herkenbaar?
Waar het eerst vooral spannend was, genieten we later volop van deze mijlpaal. Geen storende geluiden meer bij ons knuffel moment, weten dat jij geen harde geluiden van de alarmen meer hoort en dat is heel fijn, jij hebt nu rust en dat doet je zichtbaar goed want je groeit als een speer!
Wat doe je het toch knap, wat zijn wij trots! Nog maar een paar stappen te gaan voor je mee naar huis mag.
Het is niet zo dat de monitor je in leven houd dat doe je zelf lieverd, onze schat met een hart van goud. Voor papa en mama was het spannend maar fijn, steeds meer Jazz te zien, ga zo door knapperd en lekker groeien, dan ben je niet meer zo klein.
