Ik arriveer op de afdeling en zie een couveuse leeg op de gang staan. Mijn hart maakt een kleine vreugdesprong, hebben ze je verhuisd naar een gewoon baby bedje? Is het jou lege huisje die ik zie staan?
Bij binnenkomst kijkt de zuster mij enthousiast aan. Naast haar zie ik Jazz haar nieuwe bed klaar staan, vandaag gaat ze verhuizen! Tijd om naar haar nieuwe bed te gaan!
Ze heeft op mij gewacht, dat was fijn, om bij deze mijlpaal aanwezig te zijn. Dag glazen huisje, we zijn dankbaar dat je er was maar ook heel blij om het achter ons te laten. Ons meisje gaat naar een ”standaard” baby bedje en dat voelt fijn. Geen gehannes met smalle openingen en armsgaten. Nu kunnen we je een kusje geven terwijl je in je bedje ligt. Terwijl ik je aan het wassen ben, rijd de zuster de couveuse op de gang en zet je wiegje klaar, en dat is, een mooi, gezicht…
We leggen je even later in de wieg, zo’n bedje op wielen (wat open is van boven) waar we maanden geleden niet van konden weten hoe bijzonder – een mijlpaal – dat moment zal zijn. Een stapje dichter bij huis, wat ben je een bikkel maar nog zo klein. Nu je in een gewoon bedje ligt valt ook meer op hoe klein je nog bent. We zijn er zo aan gewend maar vandaag zien we dat je een stuk kleiner bent dan de andere kindjes die wij in deze wiegjes zien, de aanblik daarvan is anders dan we zijn gewend.
Jij ligt ondertussen heerlijk te slapen, je ademhaling is mooi rustig. Ik aai over je bolletje, mijn hart maakt een vreugde dans omdat dit nu zo makkelijk kan. De zuster plakt een sticker in je bedje *verhuisd naar een gewone wieg* noteert alle waardes en zegt het volgende; haar reactie op de verhuizing is gunstig. De kamer is nog wel verwarmd maar je bedje niet, het is nu koeler en dat doet je goed. Wat ben je toch mooi, sterk en lief – mama’s kleine hartendief ♥.
Maar, er zit ook een andere kant aan deze voordelen. Wij kunnen nu makkelijker bij jou maar dat geld ook voor de ziektekiemen…. Weer die angst… Er kan van alles gebeuren, het is een risico, complicaties zullen altijd op de loer liggen – aldus de kinderarts. Het overschaduwt iets mijn vreugdevuur. Met de nadruk op iets, we weten als geen ander dat er nog een berg te beklimmen is maar elke tussenstop omarmen wij, we leven van checkpoint naar checkpoint en komen stap voor stap bij de top.
verhuiskaart prematuur is te versturen via www.kaartje2go.nl
Als ik het goed begrijp maar denk het van niet dan ligt ze al bijna 1 jaar in het ziekenhuis?
nee hoor gelukkig niet, ze is inderdaad wel bijna één jaar inmiddels. Ik ben als verwerking alles op gaan schrijven en deel delen uit het dagboek hier. ik was eerder veel te ziek om ze te plaatsen. ik heb gemerkt dat hellp mama’s / prematuur ouders, veel steun ervaren in lotgenoten, daarom ben ik ook alles aan het delen, je kan je knap eenzaam voelen