Ik ging bijna dood. ”Nee, je bent bevallen”. Ja, maar ik was ook stervende. ”Nee, je bent overgevoelig en veel te emotioneel. Je moet het niet zo verknallen”.
Ik ging bijna dood. ”Nee, dat kan niet”. Ja, ik was stervende. ”Nee, dat zeggen de artsen en die moet je niet vertrouwen, het is niet zoals jij het ziet”.
Ik ging bijna dood. ”Nee, het ging toch goed?”. Ja, maar ook was ik stervende. ”Nee, tel nou je zegeningen en kijk naar wat je hebt. Eet wat, dat is wat je doen moet”.
Ik ging bijna dood. ”Geniet nu maar van het heden”. Ja, maar ik was ook stervende. ”Mijn zus had ook een moeilijke bevalling en die ene vriendin echt ook. Het hoort gewoon bij hun verleden”.
Ik ging bijna dood en bijna niemand wil luisteren. Bijna niemand vraagt; hoe was het? of, wat heb je meegemaakt? Vandaar dat ik nu schrijf en in mijn kamertje hardop zit te fluisteren.
