Lief meisje,
Wat een rare heftige periode was het ineens, het covid 19 kwam over naar Nederland en daarmee veranderde alles.
Doordat jou longen niet 100 % werken, ze hebben schade opgelopen van je vroege start en de ondersteuning die noodzakelijk was kwamen we ineens volledig thuis te zitten. Je kinderarts heeft ons vanaf het begin zo goed begeleid en op de hoogte gehouden, wat jij wel en niet mag. Want ook voor haar is het een nieuw virus en weten we niet wat jou lijfje gaat doen, hoe jouw longen zich gaan houden.
Het risico was te groot, niemand wilden natuurlijk achteraf denken ”hadden we maar…”
Papa kwam ineens hele dagen thuis werken, dat was wel even gek. In eerste instantie liet je alles gelaten toe en reageerde je niet echt, ik had het idee dat je je dacht dat papa vakantie had. Maar toen oma daarna nog steeds niet langs kwam ging je het wel heel vreemd vinden. Maar vooral je speelmaatje, je neefje ging je missen en je vroeg dan ook steeds waar hij was en of we daar heen gingen. Ook wilde je heel heeeeel graag boodschappen doen, nooit geweten dat je dat zo belangrijk vond ;). Iedere dag wees je in de richting van de winkels en vroeg je of we naar de winkels gingen en boodschappuh doen.
Mama vond het wel zielig om je verdrietige gezichtje te zien, ik kon je niet uitleggen wat er allemaal aan de hand was. Onze structuur en dagindeling was totaal weg, alle duidelijkheid verdween en dat was ook voor mama wennen.. Sterker nog het was vooral voor mama wennen, veel onrust in mijn hoofd het geheugen liet mij weer vaker in de steek. Maar jij deed het zo goed! Jij liet wederom zien hoe weerbaar en flexibel jij bent, je pakten het snel en goed op. Het leek wel alsof jij het belangrijkste vond dat mama bij jou in de buurt bleef, dan was alles goed, samen kan je alles aan en dat deed je!
Doordat papa ook vergaderingen had en beeld gesprekken gingen wij vaker naar boven. Ik nam je voor het eerst mee naar zolder. Geen echte speelplek met alle hoeken, stopcontacten en de strijkijzer maar we probeerde het toch een keer. Je luisterde heel goed en ging ook niet naar de andere kant van de zolder of de trap. Ik had speelgoed neergezet en een speelhoek gecreëerd waar je heel zoet bleef spelen. Samen liedjes zingen, dansen, alle dieren nadoen, de was in de wasmachine en droger doen, je vindt het zo gezellig en mama ook. Het duurt allemaal wat langer maar het is zoveel gezelliger samen. We hebben de tijd, we kunnen toch nergens heen en we nemen de tijd dan ook uitgebreid.
We hebben hutten gemaakt, veel geknutseld, gedanst, verkleed, met poppen gespeeld, hele boerderijen en fantasie verhalen met je regenboog, packour door de woonkamer, lekker samen boekjes lezen, je durfde weer in bad, je wilde zwemmen dus met badpak aan in bad, je speelde met je denkbeeldige vriendjes, gingen regelmatig videobellen met opa’s en oma’s en je neef.
We gingen op raambezoek bij pasgeboren nichtje, vooraf uitgelegd dat je niet kon spelen met je grote neef, we alleen konden zwaaien. Jij deed het zo goed, ging niet huilen, je begreep het heel goed. Je woordenschat ging als een speer, hij verdubbelde x 10 en meer, tante Diana kwam op raambezoek, alleen zwaaien he mama? niet naar binnen.
In de middag gingen we samen naar bed, heerlijk, momenten om te koesteren. Het gaf niet alleen maar negatieve punten want de rust deed jou goed. Jij bent letterlijk gegroeid in deze periode, ik blijf mij verbazen over de verbanden die jij kan leggen, jou geheugen is zo goed, je grenzen geef je beter aan (nee niet doen, klaar nou) ook motorisch ga je ineens hard; klimmen, traplopen, gooien met de bal en schoppen.
De gevolgen waren wel groot want toen de rest van de kinderen weer langzaam het leven op mochten pakken mocht jij nog niet buiten spelen. Een paar maanden later werd het anders en mocht jij gelukkig ook weer buiten spelen, alles met kleine stapjes, afwegingen maken, kijken hoe het ging. Om 18.00 of met schemering gingen we naar de speeltuin want dan was hij leeg. Verder moesten we 1x dd je temperatuur meten, deze ging je zelf al meten. Je wil alles zelf kunnen en doen, ook handen wassen. Het werd beter weer en langer licht. Dit vond je verwarrend, de zon is op mama (= uit bed), de maan is toch slapen? haha, dat is ook best wel vreemd natuurlijk. Je wilde zo graag in de plassen stampen maar het regende niet. Water in de tuin gesproeid zodat je toch kon stampen in de plassen.
We gingen heerlijk stukken fietsen, de natuur in, samen koken / eten maken, picknicken, eendjes kijken, bloemen plukken en paardenbloemen blazen. We ergerden ons aan fietsers die zich niet aan de regels hielden. Onze vakanties kon helaas niet doorgaan, jij kreeg een water/zand tafel voor in de tuin waar je heel blij mee was en later ook een nieuw (speel)badje met glijbaan. Thuis zitten was een mooie gelegenheid om aan de zindelijkheid te werken maar dat werd het nog niet, het is nog te spannend.
Corona life –> Quarantaine bracht een hoop emoties terug, het was niet onze eerste keer in quarantaine leven. Het deed denken aan de periode dat jij net ontslagen uit het ziekenhuis was en mee naar huis mocht. Toen konden wij ook nergens heen en dat werd niet altijd begrepen. Dit gevoel kwam weer op de voorgrond te staan, het gevoel van onmacht en onbegrip was weer aan. Waarom zijn wij niet als de rest….. oud zeer kwam omhoog bij papa waardoor het buiten een frustrerende tijd ook een verdrietige periode was. Als mama van premature met hoog risico, ex ccu / ic verpleegkundige en ouders met hoog risico voor de gevolgen van corona was het een zeer frustrerende tijd. We ergerde ons groen en geel aan alle mensen die het niet serieus namen, niet begrijpen wat dit met de kwetsbare groepen doet. Dat wij nu nog minder mogen en kunnen omdat zij het maar als een griepje zien.
De cijfers verbeterde en de situatie zag er een stuk beter uit. We konden weer naar opa en oma, weer naar binnen. Wel met handschoenen en mondkapjes in eerste instantie, maar dat deed je niets, je vond ze niet eng, je merkte het amper op. Na 3 rustigere maanden kwam de 2e golf, corona slaat terug, weer de angst maar vooral weer de frustraties of nog meer zelfs omdat er groepen zijn die adviezen aan hun laars lappen. Wij komen nergens binnen, opnieuw raam bezoek van vrienden. Het wordt een blijvende ziekten genoemd en dus kunnen we niet volledig in quarantaine blijven. Papa moet naar zijn cliënten, in de gemeente met hoogste risico.
Omdat dat risico zo groot is komen wij nergens anders binnen. Jij bent net gestart op de peuterspeelzaal, moeten we stoppen? Het is een moeilijke afweging, we willen je niet beperken en laten groeien aan de andere kant is het niet verplicht en meer voor de leuk. De kinderarts vindt het ook lastig, we besluiten het te proberen en houden vinger aan de pols. Over het algemeen is het risico van kind naar kind besmetten laag maar volledig gerust is de kinderarts niet en ik dus ook niet. Opa’s, oma’s komen bij ons langs i.p.v. daar. We houden afstand, wassen de handen, hebben mondkapjes die jij geheel tegen de verwachtingen ook laat zitten en ventileren na afloop.
De 2e golf is heftig, elke dag meer besmettingen. 10.000 was de grens, wij blijven thuis, geen peuterspeelzaal meer. De week daarop gaan we in lockdown en de meesten winkels gaan dicht, de scholen sluiten nu wel – halleluja-. Het verzet is groot, vanuit de horeca helemaal terecht, ik snap hun zorgen maar de groep, de onwetende noem ik ze maar, die het maar een griepje blijven noemen is er nog steeds. Ook in de kringen om ons heen, vreselijk, frustrerend, kokend bloed kreeg ik ervan.
De vaccinaties werden opgestart, daarmee komt een einde in zicht van deze idiote, angstige, onduidelijke periode. Voorbereidend word er ook aangegeven dat het nog onduidelijk is wat dit voor jou betekend. Gaan we jongen kinderen met risico’s ook vaccineren? Is dat veilig? De kinderartsen zijn onderling in gesprek, of ze ”jullie” nog even willen wachten met vaccineren of juist niet.
Ondertussen komen er mutaties o.a uit Engeland, Zuid Afrika en Brazilië welke juist door kinderen verspreid lijkt te worden. Het is een veel hardnekkiger variant, we krijgen een avondklok en bezoek wordt geminimaliseerd, de lockdown gaat langer door, vliegvelden sluiten en om ons heen gaan andere landen ook op slot bij de oosterburen zelfs tot het voorjaar. In Maart 2021 wordt er weer langzaamaan meer mogelijk, de cijfers dalen en jij gaat weer naar de peuterspeelzaal. We blijven alert en houden ons aan de regels wat meer mensen zouden moeten doen….
Na koningsdag gaan de terrassen open en komt beetje bij beetje alles weer op gang. De zomer komt in zicht en als alles goed gaat wordt het een ”normale zomer” waar steeds meer mogelijk is. Papa en mama worden gevaccineerd waardoor jij voor een deel beschermt bent. Of jij hem ook nog gaat krijgen is op dit moment nog onduidelijk, want waar doe je goed aan? Er is natuurlijk geen studie geweest over de gevolgen voor kinderen op lang termijn. Papa en mama laten zich testen bij verkoudheidsklachten, jouw weigeren we te testen. Een beslissing waar de kinderarts overigens volledig achter staat, je hebt genoeg traumatische slangen / onderzoeken rond de neus en mondholte gehad. Jij gaat ook niet naar school dus het heeft geen meerwaarde. Wij houden jou wel extra in de gaten met verkoudheid maar dat is niet anders dan voorheen.
Al met al zijn het gekke tijden, periode voor de geschiedenis boeken, een tijd waar je vast later nog vragen over zal hebben. Thuis maken we er wat van samen
Ons motto samen kunnen wij alles aan is weer levender dan ooit
