Een week voor je 3e verjaardag kreeg je een blaasontsteking, het bleek het begin van veel ziek zijn. Om de twee weken had je een blaasontsteking, iedere keer een andere bacterie. Aangezien je nog niet zindelijk bent was het een hele opgave om de urine op te vangen.
Na een zoveelste kweek wilde de kinderarts ‘’schone urine’’ opvangen voor een kweek wat betekende dat je een katheter in je blaas moest. Zarah (NP) heeft het bij je gedaan zodat jij, je veilig blijft voelen bij jouw kinderarts. Dat is vanuit het ziekenhuis zo geregeld, als er vervelende onderzoeken of behandelingen plaats vinden doet een collega dit. Op die manieren voelen de kinderen zich altijd veilig bij hun eigen kinderarts, bouwen vertrouwen op en ze durven alles te vertellen. Ik had van alles mee om je af te leiden maar het ging zo moeilijk en het duurde veel te lang. Het was hartverscheurend, kleine moppie.
In de nacht had je regelmatig koliek pijnen, één keer een steentje uit je luier kunnen vissen. Waarom je zoveel blaasontstekingen en verdenking van stenen hebt is een groot raadsel. We zijn naar het ziekenhuis geweest voor een echo van de nieren om te kijken of je daar een reflux had, wat gelukkig niet zo was. De nieren en blaas zijn niet beschadigd van de stenen / ontstekingen, alles ziet er mooi uit. De antibiotica wordt steeds moeilijker om weg te krijgen. De derde week van Februari heb je de laatste kuur gehad, we duimen nu heel hard dat het klaar is en niet meer terug komt.
We sporen je constant aan met drinken want dat blijft krap. De forlax voor de darmen hebben we op moeten hogen, als de darmen te vol zitten, drukken zij op de blaas waardoor je niet goed kan uit plassen. Als je in bad zit ga je eruit voor een plas op je potje, verder alles in de luier. Geeft helemaal niets hoor lieverd, in jouw tempo, alle vertrouwen in.
In je bad zit je weer, jeeeeee!! Twee weken voor je 2e verjaardag moest je ineens niet meer hiervan weten, gillen, brullen. Waarschijnlijk doordat je een keer in je badje gepoept had en daar zo vreselijk van geschrokken was. Met mini stapjes gingen we weer richting het bad; op krukje naast je bad, romper en trui aan, alleen romper aan, badpak aan, met badpak en luier in je bad tot en met niets aan.
Toen je weer helemaal opgeknapt was kreeg je van ons een step, wat was dat moeilijk in het begin, grote frustraties maar van korte duur. Een maand later race je erop door de straten, je vindt het heerlijk, ook de loopfiets is nog steeds een favoriet welke we onlangs vervangen hebben voor een grotere variant. Verder help je graag mee met koken en samen knutselen vindt je ook helemaal geweldig!
Door de corona was alles steeds dicht, dus we konden nergens naar toe, erg jammer omdat je nu nog doordeweeks wat zou kunnen doen. We zien weinig mensen i.v.m. jouw gezondheid, ook de peuterspeelzaal is weer gestopt. Toen de cijfers onder de 9 duizend besmettingen per dag waren en jouw blaas tot rust gekomen was zijn we weer begonnen met de peuterspeelzaal. Maar dat vindt jij helemaal niet leuk, je wil er niet naar toe. Je vindt de kindjes niet leuk, ze duwen en praten te hard vindt jij. We zijn langzaam aan het opbouwen, want het ‘’gewoon doorzetten’’ werkte bij jouw (zoals verwacht maar ja eigenwijze juf weet het beter) totaal niet. De kinderarts vond het ook geen goed idee van de juffen, ze moeten goed op jouw letten en op de verschijnselen van overprikkeling. Ze zegt dat ik gewoon moet doen wat wel werkt, ik ken je namelijk het beste. Jij vindt het namelijk lastig al die prikkels, keer op keer overprikkeld en spugen. Mama vindt het zo moeilijk om jouw zo te zien, liefste hield ik je gewoon thuis maar na de vakantie ga je ook naar school dus moet kleine stapjes maken. Ben benieuwd of het op school anders gaat zijn, je gaat in ieder geval ook daar rustig opbouwen. Je bent uiteindelijk 2 x per week de volle 4 uur naar de peuterspeelzaal geweest, ‘’jouw kasteel’’ zoals je hem zelf noemt. Geen dag ging er voorbij dat je vroeg of je thuis kon blijven, volgens de juffen doe je wel gewoon met alles mee, de laatste weken werd ik gebeld of ik je eerder kon ophalen. Je wilde naar bed / naar huis, dronk en at niets en zat in een hoekje #overprikkeld.
Je hebt een groot bed gekregen in je slaapkamer, ‘’kinderbed’’ noem je hem. Je wisselt tussen je grote bed en het ledikantje naast mijn bed, na 2 uur slapen wordt je wakker en kom je tussen ons in liggen. Ongeacht waar je begonnen bent met slapen. Je wil graag mijn handje vasthouden, tegen mij aan liggen, and i love it!
Zolang jij dit wil geven we het jou lieverd, als jij behoefte aan huid contact hebt doen we dat. Je wordt al zo snel groot in alles, je doet het zo goed.
Jij kan steeds beter zelf spelen, zo lief!! Heerlijk om naar te kijken / te luisteren. Je speelt graag met de playmobile, barbies, poppen en spullen, dokter spullen, je furreal friend kat, little people, paw patrol, make up, picknick mand, keukentje, met Floris (onze hond), op de trampoline, de wobbel, je foto toestel, ijscokar, bellenblaas, verkleedkleding, spelletjes, (Wobbel) Yoga, washimalls, trek giraffe, eerste 100 woorden boek, K3 dansmat, K3 microfoon of bouwt zelf een heel parcour door de woonkamer. Je kleurt steeds meer gericht in en kan je goed vermaken met het spelen met klei, pasta of gekleurd rijst. Voelen, scheppen en spelen maar.
Je danst erop los op muziek en kan al heel goed huppelen. Je hebt een dijk van een geheugen wat blijft verbazen. Geduld blijft lastig voor je en je bent snel geraakt door opmerkingen van anderen, meestal heb je ze dan ook niet goed begrepen.
Jij bent zo een lief, heerlijk gezellig kind. Dol op de natuur, buiten zijn en dieren. Jij bent zorgzaam voor alle dieren en mensen dichtbij en verwonderd je dagelijks over al het moois om je heen. Jij ziet altijd van alles in de wolken aan de hemel en kan hele verhalen vertellen over de avonturen van de lieveheersbeestjes of mieren huisjes om je heen.
Spelen in de speeltuin vindt je leuk maar niet als er ook andere kinderen zijn. Je hebt nog geen interesse in het spelen met vreemde kindjes in de speeltuin. Wildvreemde volwassenen op straat echter houd je op de hoogte met van wat je aan het doen bent tot wat je gegeten hebt. We komen vaak dezelfde mensen tegen die een ommetje maken als we Floris uitlaten, je ziet dat jij ze opfleurt om wie jij bent en wat je doet. En dat snap ik helemaal 😉 Je bent ook een geweldige poppenmoeder!
Van harde geluiden moet je niets weten, pijn en bloed raakt je en van kleverige handjes of labeltjes moet jij niets hebben. Je gevoelige karakter, het maakt dat jij zo lief, leuk en gezellig bent, je klets 100 uit maar ook dat je verdrietig wordt van de ijsbeer op tv in de reclame over het opwarmen van de wereld want hij is zo verdrietig mama. Of het plastic in de sloot wat de eendjes pijn gaat doen, misschien komen ze wel vast te zitten mama, je moet het weg halen zeg je dan. Het gevoelige blijven we ook zien in je huid en darmen, snel van slag.
Je bent betoverend, ik houd zoveel van jou en van onze band samen. Meerdere keren op de dag kom je een knuffel halen of zeggen dat je heeeel veel van mij houd. Je dempt zeer regelmatig op schoot en in de avond lig je lekker tegen mij aan te hangen of bovenop mij. Zodra je op mijn buik ligt, lig je in diepe slaap, je ontspant dan nog altijd, je voelt je dan veilig denk ik.
Kan niet wachten op de avonturen en herinneringen die we nog samen gaan maken maar tegelijk gaat de tijd mij veel te snel. Cliché maar helemaal waar.
