Ik had in mijn zwangerschap gelezen dat als je elke dag een geluid zou afspelen de kleine dit herkend ook als zij geboren is, ze zal hier troost uit halen omdat het doet herinneren aan die fijne plek in de buik.
Of ik dit 100 % vertrouwde? Nee, maar ik was wel heel erg benieuwd hoe ze er op zou gaan reageren. Zodoende heb ik lalala van Woezel en Pip dagelijks laten horen. In de box hadden we de mobile van woezel en pip en die speelt het liedje lalala af, alleen melodie was beter dan muziek met teksten. Ik haalde het muziekdoosje van de mobile en luisterde iedere ochtend met opstarten en aankleden naar de melodie. Dat was haar wakkere moment en zodoende luisterde wij samen, ik heb overigens niet gemerkt dat ze dat nou erg fijn vond.
Alleen toen liep alles anders….. Ons meisje kwam niet na de bevalling mee naar huis. Ons meisje zat in een glazen huisje en daar mochten we geen muziek afspelen, dat zal te druk / te veel voor ons kwetsbare meisje zijn. Het herkennen van de melodie en hier rustig van worden helpt alleen wanneer dit de eerste 24 tot 74 uur na de geboorte gebeurd. Het mogen duidelijk zijn dat, dat niet haalbaar voor ons was. Ik ben wel heel benieuwd of jullie hier ervaring mee hebben.
Ik heb tijdens het bezoeken van ons meisje en het buidelen altijd tegen haar gepraat, voorgelezen, zachtjes liedjes gezongen en geneuried. Ook lalala heb ik voor haar geneuried in eerste instantie in de hoop dat ze dit zal herkennen, dat zij mij kon herkennen we hebben elkaar immers niet direct kunnen ontmoeten. Maar later deed ik het ook omdat ze er rustig van werd. Ik geloof niet dat, dat nou zo met het soort liedje te maken had, feit was dat als ze bij mij lag het ons beide enorm goed deed. Bijzonder om te zien hoe haar zuurstofgehalte in haar bloed verbeterde en de hartslag lager werd, iedere ouder die heeft kunnen buidelen zal merken hoeveel goeds dat voor je kindje is en dat ze er ontspannen en in slaap vallen.
Toen kwam daar de dag dat ze naar huis mocht, maar wat denk je? Het muziekdoosje deed het niet meer. Zodoende hebben we het nooit kunnen uitproberen. Is dat nou zo erg? Nee, zeker niet. Maar het kwam wel weer op de hoop van; het ergens heen leven maar los moeten laten omdat het anders gelopen is. Dat was wel confronterend omdat er zo ongelooflijk veel veranderd als je kindje veel te vroeg ter wereld komt, als ik nu het liedje hoor of uit hun boeken voorlees moet ik er soms wel aan terug denken. Dat ik er toen om kon huilen omdat het anders liep en nu denk, dat was wel het minste probleem. Maar zo zijn de emoties nou eenmaal als je in de HELLP / prematuur achtbaan zit.
