Foto van onze handen samen, op de rechter afbeelding is ze 1,5 maand oud en mogen we samen buidelen. De linker foto heb ik gemaakt toen ze één werd, wat is ze gegroeid hè…?
24 juni 2018
Uiteindelijk ben ik die nacht nog wel in slaap gevallen want ik werd wakker maar nu niet met verdriet want er lag een mooi, lief meisje naar mij te lachen. Ons meisje, ons knappe meisje die ook nog eens jarig was.
Ik had de avond ervoor haar kinderstoel versierd met ballonnen en slingers en ook haar cadeau, ze vond het schitterend! Vooral de ballonnen vond ze mooi. Ons cadeau kreeg ze op haar verjaardag al omdat het voor haar wel een feestdag moest zijn. Mijn man vroeg hoe ik mij voelde toen ik opstond, dat vond ik fijn. Maar het ging echt goed, veel beter dan de afgelopen nacht.
Voor ons meisje was ik blij, ze scheurde met veel plezier het cadeaupapier eraf. Later kreeg ze ook een stukje taart, daar weet ze wel raad mee hoor, haha kleine zoetekauw.
Naarmate de dag vorderde moet ik toegeven dat het moeilijker was, ik keek steeds naar de klok, de dag speelde in mijn gedachte opnieuw af. En daar kwamen dan weer de tranen, we hebben samen even gehuild. Ons meisje lag te spelen in de box en wij hadden ons moment samen. Hij heeft verteld hoe de dag precies verlopen was omdat ik gaten in mijn geheugen heb. Natuurlijk heeft hij dit ook al vaker gedaan hoor maar ik raak het steeds kwijt. Ondertussen bladerde wij samen door het album wat ik gemaakt heb welke vol staat met foto’s in het ziekenhuis en spullen zoals monitor plakkers en sondes.
Een paar weken geleden vond ik dat ik er klaar voor was om naar de beelden van in het ziekenhuis te kijken. Eerder kon ik dit nog niet aan, vandaag was een goed moment om hier samen naar te kijken.
De kinderverpleegkundige heeft ons gefilmd toen ik haar voor het eerst vast mocht houden, ons eerste moment met zijn drieën. Ik wist dit zelf niet meer en kan me ook niet herinneren hoe ik mij die dag voelde maar wat ben ik dankbaar voor deze beelden. Ook hebben we een filmpje waarop ik haar loskoppel en opfris om vervolgens weer in de couveuse te leggen. Hele mooie beelden van ons sterke, kleine meisje. Het is wel gek om beelden te zien die je zelf niet herinnert. Mooi om deze als herinnering te hebben maar ook wel heftig omdat ik mijzelf niet goed herken in de film. Ik heb daar nog een flinke hoeveelheid vocht in mijn gezicht.
Op 24 juni hebben we ook alle felicitatie kaarten gelezen, waar we eerder verdrietig werden van bepaalde opmerkingen/ teksten (waar ik ook over schreef in wat zeg je niet tegen een prematuur ouder) konden we dit nu weg lachen. Maar er waren ook fijne teksten, mooie gedichten, begrepen stukken, ingeleefd in onze situatie en daar haalde we toen en nu weer veel kracht uit. Dat zijn de mensen die je nodig hebt, zij slepen je er doorheen. Ik weet dat een aantal hiervan dit ook leest; dankjewel namens ons allemaal, want dankzij jullie komen wij keer op keer uit het dal.
Deze tweedeling speelde overigens ook nu weer een rol. Toen we vertelde dat we met zijn drieën willen zijn op haar verjaardag. We vertelde dat het een heftige tijd is geweest en 24 juni graag met ons gezin doorbrengen. Toch werd er gebeld, “We willen graag even langs komen, heel even kan toch wel?” Niet iedereen begreep dus waarom we samen wilde zijn en dat het een dubbele dag voor ons is. We hebben ons geprobeerd hierbij neer te leggen. Maar wat is het een verademing om de andere kant van deze tweedeling te zien. Er werden berichten gestuurd waaruit hun steun en meeleven te voelen is en cadeaus werden in de brievenbus gelegd om toch nog wat te kunnen geven maar ons wel de ruimte te geven. Echt een verademing om zulke warme mensen om je heen te hebben! Hopelijk hebben jullie ook zulke mensen om je heen.
De week erop hebben we in het weekend haar verjaardag uitgebreid gevierd. We hebben het 2x gevierd om de groep klein te houden omdat het anders teveel prikkels voor haar zouden zijn. Je begrijpt het vast wel, ook hier was weer een tweedeling, maar dat zullen we altijd wel houden vrees ik.
24 juni ; Het was een mooie, fijne dag. Samengevat was de dag: moeilijk, maar ook vrolijk. Echt met een lach en een traan.. Het was goed zo.
