Daar staat hij dan, haar grote meiden bed, wat is ze trots!
Stevig, duurzaam,veilig en mooi. Leuk detail dat raampje bij het hoofdeinde dacht ik in de winkel nog. Dat verrekte raampje…. dat raampje zorgde ervoor dat toen niemand het zag, midden in de nacht een vloed van tranen naar beneden stroomde.
Dat leuke raampje waardoor we samen nog een verhaal lazen, een kus gaven en ik hou van jou, heeeeel veel zeiden zoals iedere avond leek ineens verdacht veel op wat anders. Dat raampje waardoor ik jou rug en benen masseerde om te helpen ontspannen, jou hielp met in slaap vallen, jou handje vasthield omdat je dat zo fijn vindt, mijn armen door dat raam, mijn armen wéér door een raam.
Een kus geven gaat wat lastig door het raam. Het huisje geeft je een veilig gevoel maar tegelijkertijd kan ik je minder makkelijk bereiken. En dat is niet de 1e keer… Nu pas zie ik het, dat het raam exact de afmetingen van jou couveuse heeft.
Terwijl ik nog één keer naar je kijk terwijl jij slaapt stromen er tranen naar beneden. Plotseling dat verdriet van jou niet aan mogen raken, jou achter moeten laten, de angst, het “aan” staan. Ik voel het opnieuw in elke vezel in mijn lijf.
#eerlijk #open #geentaboes #trigger #thisispostprematurelife #trigger #levenslangverwerken #hetstoptnietbijthuiskomst
