24 December, ons meisje is anderhalf jaar. Wat is er de afgelopen 2 maanden veranderd? Gaat de ontwikkeling nog steeds zo voortvarend? En wat is de lengte en het gewicht van ons steeds groter wordende meisje?
Om maar met de laatste vraag te beginnen, ze weegt maar liefs 10 kg en is 81 cm lang, ze zit nu dus officieel in de ”normale” groeicurve. Waar ze voorheen alleen met de gecorrigeerde leeftijd hierin uit kwam komt ze nu ook met de biologische (geboren) leeftijd mooi in de groene lijn uit. Verder is het diverse malen steriliseren ook niet meer aan de orde en gaan we vaker op stap.
De fysiotherapeut heeft opnieuw een Baily test afgenomen, hier is uit gekomen dat de grove motoriek mooi mee ontwikkeld en de fijne motoriek blijft hangen op 10 maanden. Dit is niet schokwekkend en we maken ons hier dan ook niet heel druk om. Op dit moment is ze druk met de grove motoriek, staat de fijne motoriek even op een zijspoor. We kregen van de fysiotherapeut nog tips om de fijne motoriek ook te stimuleren met bv puzzelen. Het is een slim meisje, ze komt er wel, we houden het uiteraard wel in de gaten maar waken ook voor het overvragen, kleine stimulans maar verder haar eigen tempo laten bepalen. Dat is wat wij inmiddels goed beseffen en ook in vertrouwen, dat ze het , het beste doet als ze zelf haar tempo mag bepalen.
Ze is een leergierig meisje en pakt dingen snel op en ze kan zo intens genieten van het buiten zijn. Echt een buiten kind. Ze is door haar intense karakter ook ongeduldig, als het even niet lukt of niet gaat op de manier waarop ze het voor ogen had word ze driftig. Maar over het algemeen is het een lief, rustig, gezellig, ondernemend, vriendelijk en oplettend meisje, ze ziet alles en komt elk pluisje brengen.
Wat doet ze zoal in huis? Ze heeft het klimmen en klauteren helemaal gevonden. Ze klimt dan ook op de tafels en de bank. Wat uiteraard niet mag, ‘Nee” is wel het allerergste woord in haar ogen. Ze wil heel graag op ontdekking en dan het liefste buiten, we zijn dan ook veel buiten te vinden, ze vindt het schitterend om buiten te lopen, ze loopt al heel goed en snel ook. Dieren en lichtjes vindt ze op dit moment het allermooiste, samen boekjes lezen vindt ze ook leuk, vooral de bladzijdes omslaan vindt ze de laatste tijd leuk om te doen en alles aanwijzen natuurlijk. Loopkarren, loopdieren vindt ze geweldig, ook spullen ergens indoen en er weer uithalen blijft een leuke bezigheid. Prachtig, je ziet haar alles opnemen en denken. Ze doet ons echt versteld staan, zo gaf ze van de week haar pop een kus, zo schattig! De eerste gekke bekken worden getrokken en de uitprobeer fase is langzaam aan het ontstaan.
Ook wil ze (nu al) graag helpen bv samen de vaatwasser legen of de tafel dekken. Theoretisch eet ze nu met de pot mee. In de praktijk gaat het met horten en stoten. Met groente en vlees heeft ze het heel moeilijk, ze weet niet goed wat ze met die structuren moet doen. Rijst, aardappels en pasta gaat beter. Aardappelpuree gaat het beste maar dan wel als ze het met haar handen eet wat dan weer snel schoongemaakt moet worden want vieze handen vindt ze maar niets.
Maar wat ze wel nu uit zichzelf doet is op het gras gaan zitten! Ja, echt waar. Dat hadden we een paar maanden geleden niet verwacht, ze gaat nu zelf op het gras zitten en er overheen lopen. Ook heeft ze zand door haar handjes laten glijden. We hebben haar kennis laten maken met vingerverf, ze vond het reuze interessant. Voorzichtig zetten ze een paar strepen met haar vingers vervolgens ging ze steeds meer ”schilderen” maar toen zag ze dat haar vingers onder zaten, dat het niet lekker aanvoelde en raakte ze van streek. Het was duidelijk teveel voor haar, ze was erna doodop, de verf dus nog maar even ver weg opgeborgen. Een paar weken later zat ze zo heerlijk te spelen in bad, ze is gek op water maar plotseling begon ze te brullen. Bleek ze rimpelige handjes van het water te hebben. Ik vraag me af of de gevoeligheid puur prematuur gedrag is of dat het misschien ook wel haar karakter is.
De nachten zijn kort, ons nacht draakje word veel wakker en heeft ook weer nachtvoedingen. Er heerst een taboe op maar ik schrijf het gewoon, ons meisje ligt bij ons in bed, ja je leest het goed, niet in haar eigen bed maar bij ons in het bed. Uiteindelijk is het, het belangrijkste dat ze slaapt en als zij slaapt dan slaap ik ook. Ons meisje heeft mij nodig om in slaap te vallen, ze heeft ook weer meer verlatingsangst. Ze ligt bovenop mij, dan valt ze in slaap en is ze ook ontspannen. Zolang zij dit nodig heeft blijf ik het haar geven.
De winter is een feit en dat is toch wel weer een dingetje. Ze gaat natuurlijk van de ene verkoudheid naar de andere, ik zit er dan ook bovenop met de luuf en otrivin druppels. Lang leven de winterdagen 😉
